- Τοσκάνη
- Περιοχή της κεντρικής Ιταλίας (22.992 τ. χλμ., 3.562.517 κάτ.). Αποτελείται από τις επαρχίες Φλωρεντίας, Μάσα-Καρέρα, Αρέτσο, Γκροσέτο, Λιβόρνο, Λούκας, Πίζας, Πιστόιας και Σιένας. Διασχίζεται από τους ποταμούς Άρνο, Ομβρόνε, Τίβερι και Τσεσίνα και κυριαρχείται από την οροσειρά των Τοσκανικών Απεννίνων, κυριότερη κορυφή των οποίων είναι το όρος Αμιάτα (1.734 μ.). Η Τ. είναι μια από τις πλουσιότερες, σε ορυκτά, περιοχές της Ιταλίας.
Έχει ορυχεία σιδήρου, λιγνίτη, υδραργύρου και λατομεία μαρμάρων και αλάβαστρου.
Ιστορία. Στην αρχαιότητα η Τ. ονομαζόταν Τουσκία ή Ετρουρία. Toν 12o αι. π.Χ. την κατοικούσαν οι Τυρρηνοί. Στα χρόνια που ακολούθησαν υποτάχτηκε διαδοχικά στους Ρωμαίους, στους Οστρογότθους, στους Βυζαντινούς και στους Λομβαρδούς, οι οποίοι τη διαίρεσαν στα δουκάτα της Λούκας, της Φλωρεντίας και του Κιούζι. Αργότερα τα 3 αυτά δουκάτα ενώθηκαν και αποτέλεσαν μαργραβάτο με ηγεμόνες, που είχαν τον τίτλο του δούκα. Το 1569 έγινε μέγα δουκάτο και το 1801, με τη συνθήκη της Λουνεβίλ, μετονομάστηκε σε βασίλειο της Ετρουρίας, με ηγεμόνα τον Ινφάντη Λουδοβίκο της Πάρμας από τον οίκο των Βουρβώνων. Μερικά χρόνια αργότερα το 1807, προσαρτήθηκε στη Γαλλική αυτοκρατορία και παραχωρήθηκε στην αδελφή του Ναπολέοντα Ελίζα, που πήρε τον τίτλο της μεγάλης δούκισσας της Τ. Τελικά, το 1860, ύστερα από δημοψήφισμα, ενώθηκε με την Ιταλία και από τότε έπαψε να υπάρχει ως ανεξάρτητη χώρα. Η διάλεκτος των κατοίκων της Τ. επικράτησε σε όλη την Ιταλία και έγινε η κοινή και επίσημη ιταλική γλώσσα.
Τοσκάνη. Αίθουσα της Λευρεντιανής Βιβλιοθήκης της Φλωρεντίας, έργο του Μιχαήλ Άγγελου.
Τοσκάνη: Σαν Τζιμινιάνο.
Γραφικό χωριό στην Τοσκάνη.
Dictionary of Greek. 2013.